Dit lied bracht mij voor de eerste keer aan het nadenken over het leven. Dat het ooit begonnen is en ooit weer stopt. Ik weet nog dat de gedachte dat ik ooit doodga op mij behoorlijk veel indruk maakte toen ik 10 was.
Nu wist ik van Herman Finkers dat het leven überhaupt een seksueel overdraagbare aandoening is waar je uiteindelijk aan doodgaat. Maar toch…
Het lied maakte zoveel indruk dat ik het nu zelfs op mijn flyer heb staan. Iedereen is namelijk, in meer of mindere mate, met deze vragen bezig:
- Wie ben ik?
- Waar kom ik vandaan?
- Waar ga ik naartoe?
- Wat is goed en fout?
- Waarom ben ik hier?
In het lied worden ze niet beantwoord. En ook de mensen om je heen kunnen ze niet op een bevredigende manier beantwoorden. Ze kunnen wel een poging doen. Dat doe ik al jaren elke dinsdagavond als ik catechisatie geef. Maar alleen God’s Geest kan op zo’n manier in mensenharten werken dat je gaat begrijpen wat je met die 5 levensvragen aanmoet.
Dat is voor mij als spreker en jeugdwerker dus tegelijk een geweldige troost en geruststelling: “gelukkig, het hangt niet van mij af”. Maar tegelijkertijd beangstigd het mij ook wel, want: “wat heeft mijn werk, mijn gezwoeg, mijn ploeteren dan voor zin?” Om maar eens met de 5e vraag aan te komen: waarom ben ik hier(in het catechisatielokaal)? 😉
Bij het moment dat ik tot levend geloof kwam (15 december 2007 om 03.30 uur) had ik niet in een keer antwoord op alle 5 levensvragen. Maar ik wist wel waar ik naartoe moest met die vragen. Ik voelde de rust waar de tekst in dit liedje zo hartstochtelijk naar op zoek is. De rust van een God die nooit loslaat wat zij Hand ooit begonnen is. Dat heb ik dinsdag mijn catechisanten ook weer mee mogen geven. God laat jou nooit los! Hij is in jou iets moois begonnen. Zoals in Psalm 139 staat: i’U was het die mijn nieren vormde, die mij weefde in de buik van mijn moeder’, ‘Uw ogen zagen mijn vormeloos begin, alles werd in Uw boekrol opgetekend, aan de dagen van mijn bestaan ontbrak er niet één’.
En dan mag ik ze weer loslaten, die catechisanten. Dan mag ik ze weer overgeven aan God’s liefdevolle roepstem Die hen met koorden van liefde naar Zich toetrekt. Zoals Hij mij met koorden van liefde naar Zich toegetrokken heeft. Op weg naar mijn Bestemming!
